ANNA HANKOWSKA

Cykle malarskie wykonane w latach 2012 - 2013

kompozycje trójdzielne w kwadracie 120 / 120 cm.

Tytuły : Przenikanie

           Wnętrza

           Zawieszenie

           Pryzmaty

           Szczelina w Czerwieni

           Osmoza

Realizując pozornie postulat obiektywizmu formy i mechanicznego wykonania , odrzucając wszelkie wtręty estetyzacji , emocji i "grafologiczne odchylenia", Anna Hankowska tworzy układy , w których indywidualnośc , emocja i swoisty charakter pisma są uwięzione w surowej , geometrycznej formie . Podporządkowują się jej , ale nie przestają istniec .

Obrazy - to oczywiste - zachowują swoją podtawową cechę : dwuwymiarowośc , często jednak sa wprowadzane do nich wartosci fakturalne ,  stające się czasem ekwiwalentem trzeciego wymiaru . Nie tylko jednak faktura wprowadza przestrzeń : formy i płaszczyzny w obrazie często stają sie półtransparentne , by mogły zza nich przeświecac inne , dalsze plany . Kształty mogą występowac jakby w kilku planach jednocześnie , co osiągane jest przez wzajemne ich nasuwanie .

Mimo , że stosowane barwy są często mieszanką bardzo różnych odcieni , to zamysł kompozycyjny jest zawsze czytelny i precyzyjny , zrównoważony i logiczny . Widoczna jest tendencja do ograniczania elementów kompozycyjnych . Proste formy geometryczne - okręgi , parabole , łuki , linie , trójkąty , prostokąty , tworzą kompozycje , których równowaga osiągana jest naprzemiennym zastosowaniem form jasnych i ciemnych , rytmicznym lub symetrycznym układem . Preferowane są kompozycje wertykalne lub okrąg wpisany w kwadrat . Artystka dąży nie tylko do osiągnięcia doskonałości form w ich zestawieniach i współgraniu , ale do opisania przez te formy zjawisk uniwersalnych .

Element dynamiki pojawia się w postaci zdecydowanych , ostrych form przecinających diagonalnie płaszczyznę obrazu ( Czarne Swiatło , 2012 ) , albo jako wrażenie ruchu w obrębie samych nakładających się płaszczyzn , wibrowanie subtelnych barw . Zachowane więc zostaje poczucie porządku , klarowności , niewyzbyte wszakże utajonej wewnętrznej dynamiki .

Barwy , nawet jeśli zestawione ze sobą kontrastowo , zawsze są elementem przemyślanej harmonii . Kolory budują formy raz o strukturze lekkiej i przejrzystej , to znów ciężkiej jak wrząca lub zastygła lawa , kiedy indziej zaś metalicznie gładkiej niczym blacha .

Zestawiane są ze soba odcienie szarosci , kobaltów , fioletów , ugrów , szarych zieleni i kontrastowane z nasyconymi głębokimi czerwieniami lub antracytowymi czerniami . Pojawiają się też odcienie srebra , złota i miedzi .

Cykl "Wnętrza" to szereg kompozycji w kwadracie , będących układami trójdzielnymi .

"Wnętrze 3" ( 2012 ) jest zbudowane z półprzejrzystych płaszczyzn ustawionych w perspektywie , pojawia sie też forma przywołująca skojarzenie z cieniem , rzucanym przez centralny obiekt .

"Wnętrze 1" ( 2012 ) i "Wnetrze 2" ( 2013 ) tworzą wrażenie przestrzenności w nieco inny sposób : głębią wywołaną podobieństwem do struktur architektonicznych .

Cykl "Przenikanie" oparty jest o formę koła . W obrazach "Przenikanie 1 " i "Przenikanie 2" przestrzennośc została wydobyta w szczególny sposób , a surowe formy świecą srebrzystym światłem . Niektóre części tego cyklu ( np. "Przenikanie 3 " mają charakter wręczliryczny , wywołany delikatnością form i barw .

W cyklu "Zawieszenie" dominują duże , często fakturalne formy , bardziej materialne , niż w pozostałych pracach . Można odnieśc wrażenie , że zagrażają swoim ciężarem lub metaliczną ostrością krawędzi .

W istocie cykle malarskie przenikają sie wzajemnie , a ich tytuły jedynie skrótowo sygnalizuja eksperymenty , jakie przeprowadza malarka .

Obrazy Anny Hankowskiej , należące do omawianych cykli , prawie zawsze są kompozycjami zamkniętymi , w których przestrzeń jest pojmowana jako wielowarstwowośc płaszczyzn raz o zwiewnej , mglistej strukturze woalu , kiedy indziej metalicznych i materialnych . Złudzenie ruchu wywołują wibrujące barwy , ujęte w rygorystycznie surowy kształt . Pod ta surowością jednak kryje się delikatne pulsowanie życia .

Malarstwo to jest wyrazem dążenia do harmonii i porządku , a może ma stanowic namiastkę uniwersalnej harmonii .